Karakter
De Bull Terrier is uniek in zijn verschijning.
Met zijn eivormige hoofd en zijn karakter onderscheidt hij zich van elk ander ras.
De Bull Terrier zet je vaak in de meest onverwachte situaties, is een echte clown en staat o.a. bekend om zijn dolle 5 minuten oftewel bullyrun (het voluit rennen door huis of tuin).
Ook kunnen ze zich soms vreselijk aanstellen en uitsloven, zijn spontaan, lief, maf, eigenwijs en doen vaak alsof ze Oost-Indisch doof zijn.
Ze zijn erg aanhankelijk, houden erg van knuffelen en aandacht en willen het liefst de hele dag dichtbij je zijn.
Zo zullen ze hun baasje dan ook overal in huis achtervolgen. Als je kookt zijn ze in de keuken, zit je op de bank dan willen ze daar ook graag zijn enz.
De Bull Terrier moet dan ook niet een hele dag alleen thuis gelaten worden, dan zouden ze erg ongelukkig worden.
De opvoeding van de Bull Terrier neemt door hun eigenwijze, soms koppige gedrag veel tijd in beslag en daarom hebben ze een baasje nodig die daar de tijd en het geduld voor heeft en consequent is.
De opvoeding kan voor een beginner een grote opgave zijn.
Een teef is iets makkelijker dan een reu, maar heeft ook haar streken.
Ze zijn dol op kinderen en zijn er altijd voor in om samen met ze te spelen.
Bij kleine kinderen is wel altijd toezicht gewenst, omdat Bull Terriers erg sterk, energiek en nogal lomp kunnen zijn.
Zo kunnen ze onbedoeld net even iets te ruig spelen of kleine kinderen omver lopen.
Ze houden er niet van om geplaagd te worden en daarom moet kinderen van jongs af aan geleerd worden liefdevol en respectvol met de Bull Terrier om te gaan, maar dit geldt natuurlijk ook voor ieder ander ras.
Bull Terriers houden ervan om te spelen, te wandelen, achter een bal aan te rennen maar ze luieren ook graag op de bank of in bed.
Het is voor een Bull Terrier wel belangrijk dat ze goed hun energie kwijt kunnen.
Als ze dit niet kunnen dan gaan ze zich vervelen en kunnen ze dit gaan uiten in de vorm van ongewenst gedrag zoals het slopen van je interieur.
Kortom, de Bull Terrier is misschien niet het aller makkelijkste ras, maar een liefdevolle consequente opvoeding zal beloond worden met een maatje voor het leven
waar je erg veel plezier aan zult beleven.
Niks is leuker dan een nieuwe pup. Een nieuw maatje om je gezelschap te houden, lekker te wandelen, een vrolijke clown in huis.
Toch brengt zo'n nieuwe pup ook een hoop verantwoordelijkheden met zich mee.
Wij hopen dat iedereen die de wens heeft om een Bull Terrier pup aan te schaffen, dit dan ook weloverwogen doet.
Kleine pups worden snel groot en kunnen een behoorlijke leeftijd bereiken, dus als je een
pup aanschaft is dit niet voor even, maar een verantwoording die je aangaat voor vele jaren.
Allereerst moet een volwassen Bull Terrier vier maal per dag uitgelaten worden en pups nog vaker, ook als het koud is of als het regent.
Ze moeten regelmatig geborsteld worden en ook de opvoeding zal behoorlijk wat tijd in beslag nemen.
Iedereen vind het leuk om op vakantie te gaan, maar heb je erover nagedacht hoe je dit in het vervolg gaat regelen?
Heb je een vakantie adres waar je terecht kunt met je Bull Terrier of zul je naar een andere oplossing moeten zoeken?
Alleen met de aanschafprijs van een Bull Terrier pup ben je er nog niet.
De zorg voor een Bull Terrier brengt ook allerlei andere kosten met zich mee,
denk hierbij o.a aan de kosten voor het voer, een dierenverzekering, de inentingen, evt. andere bijkomende dierenarts kosten, hondenbelasting, ontwormen, vlooienpipetten enz.
Denk daarom goed na voordat je een pup aanschaft.
Een Bull Terrier is een levend wezen die de beste zorg en een liefdevol huis verdiend!
Nierziekte
De twee voornaamste nierziekten waar het ras de Bull Terriër last van kan hebben zijn Hereditary Nephritis (HN) en Polycystic Kidney Disease (PKD). HN is momenteel goed bekend in het ras terwijl PKD onbekender is, maar er zijn recent honden gescand waar de diagnose PKD is gesteld. Deze honden bleken ook hartproblemen te hebben.
Zowel HN als PKD zijn erfelijke ziekten waar geen genezing voor mogelijk is. Er zijn echter testen mogelijk die helpen de ziekte in een vroeg stadium vast te stellen om zodoende deze honden uit te sluiten voor de fok en een zo goed mogelijke behandeling te geven om het leven van de hond te verbeteren.
HN (Hereditary Nephritis)
HN (Hereditary Nephritis) is de bekendste van de twee nierziekten in het ras. Deze ziekte treft honden tussen de twee en acht jaar oud, hoewel er ook gevallen bekend zijn van oudere en jongere leeftijden. Deze is bekend als de "sluipmoordenaar"omdat er vaak pas symptomen of signalen openbaren in de eindfase. Er sterven ieder jaar honden, in de ogen van hun eigenaar, plotseling zonder waarschuwing. Ze waren zich niet bewust van het feit dat hun hond leed aan deze dodelijke ziekte. Er is geen genezing mogelijk voor deze ziekte, maar met een aangepast dieet kan de leeftijd van een nierpatiënt aanzienlijk verlengt worden. Wordt de aandoening in een vroeg stadium ontdekt dan kan de hond baat hebben bij een speciaal nierdieet. Dit dieet bevat een lager eiwitgehalte, fosforgehalte en zoutgehalte. Het eiwit in het voer is een hoogwaardig eiwit.
Er is tegenwoordig een test beschikbaar, bekend als de urine/proteïne/creatine ratio test (UPC) die berekend hoeveel eiwit er in de urine zit. Te veel kan duiden op nierziekte. De UPC verhouding moet lager zijn dan 0,3. Beide ouderdieren moeten aan deze waarde voldoen om er zeker van te zijn dat ook de pups vrij kunnen zijn.
PKD (Polycystic Kidney Disease)
Minder bekend is de nierziekte PKD. Deze ziekte werd voor het eerst gezien in 1994 bij acht aan elkaar verwante Bull Terriërs in Australië. Bij PKD heeft de hond met vloeistof gevulde cysten op en in de nieren. Een eenmalige scan in het leven is voldoende om aan te tonen of er cysten aanwezig zijn of niet.
De symptomen van nierziekte
Nierziekte staat bekend als de sluipmoordenaar, omdat er vaak geen symptomen aanwezig zijn die wijzen op deze ziekte, en als ze er al zijn dan kan men ze vaak verwarren met andere dingen.
Enige symptomen zijn:
- veel water drinken
- veel plassen
- stinkende adem (in de eindfase)
- plotseling afvallen (in de eindfase)
- zweren in de bek (in de eindfase)
- bibberen (in de eindfase)
- slaperig (in de eindfase)
- overgeven (in de eindfase)
- met PKD hebben honden vaak erge diarree
Natuurlijk is het mogelijk dat een hond maar één van
deze symptomen laat zien en vaak is het zo dat er helemaal
geen symptomen te zien zijn. Als de hond nog een pup is zal
het U helemaal niet opvallen dat deze meer drinkt en vaker
moet plassen. Veel Bull Terriërs vertonen geen enkel
symptoom ot de eindfase is aangebroken. Dit is meestal na
een paar dagen en in sommige gevallen zelfs binnen 24 uur.
Hoe vererven HN en PKD
In Australië heeft er een uitgebreid onderzoek plaatsgevonden op de invloed van nierziekte op de Bull Terriër. Samen met medisch onderzoek werd de stamboom van de Bull Terriër gedetailleerd beoordeeld. Men kwam tot de conclusie dat beide vormen autosomaal dominant vererven. Dit wil zeggen dat elke hond die het ziekte-gen heeft, de ziekte zal krijgen in zijn leven en dat je maar één ouder nodig hebt die het ziekte-gen heeft, om het door te geven aan ongeveer 50% van de nakomelingen.
De officiële benaming voor de knieschijf is patella. Tijdens de beweging van de knie moet de patella in een gleuf in het dijbeen (trochlea) glijden. Bij een goed functionerend kniegewricht gebeurt dit naar behoren. Gebeurt dit niet naar behoren dan spreekt men van patella luxatie (een loszittende knieschijf). Deze knieschijf kan naar de binnenzijde van de trochlea schieten. We spreken dan van patella luxatie mediaal. Als de knieschijf naar de buitenzijde schiet, dan noemen we dit patella luxatie lateraal.
De meest voorkomende is de mediale vorm.
Patella luxatie wordt onderverdeeld in vier gradaties:
Gradatie 1: De patella luxeert incidenteel, het dier trekt even met de achterpoot en de knieschijf komt terug in de trochlea.
Gradatie 2: De patella luxeert regelmatig en geeft duidelijk problemen. Het dier zal in mindere mate kreupel lopen en soms iets door de knie zakken.
Gradatie 3: De patella luxatie is continue aanwezig. Het dier zal duidelijk kreupel lopen. Wel is het mogelijk om de knieschijf met de hand weer in de trochlea te krijgen.
Gradatie 4: Dit is de ergste vorm, de knieschijf ligt er totaal af en is ook niet meer op zijn plaats terug te krijgen.
De twee meest voorkomende aangeboren erfelijke hartafwijkingen bij de Bull Terriers zijn mitralisinsufficiëntie en subvalvulaire aortastenose.
Bij mitralisinsufficiëntie openen en sluiten de mitraliskleppen niet goed. De mitralisklep is de klep tussen de linker boezem en de linker kamer.
Doordat de kleppen niet goed openen/sluiten (lekken) wordt bij het samentrekken van de linker kamer niet al het bloed de aorta ingedreven.
Een gedeelte van het bloed zal terugstromen naar de linker boezem. De ernst van deze aandoening is te verdelen in drie gradaties:
- Gradatie 1 is een milde vorm van mitraaldysplasie.
- Gradatie 2 is een gematigde vorm van mitraaldysplasie.
- Gradatie 3 is een ernstige vorm van mitraaldysplasie.
Bij de milde vorm en vaak ook bij de gematigde vorm vertoont de hond meestal geen symptomen. Deze honden kunnen een relatief normaal leven leiden.
De volgende symptomen kunnen wijzen op mitraaldysplasie:
Sneller vermoeid zijn, moeilijk ademen, hoesten. Dit wordt veroorzaakt doordat er vocht in de longen zit.
Andere symptomen zijn flauwvallen, algehele zwakte of in elkaar zakken. Dit wordt veroorzaakt door een abnormaal hartritme.
Honden met een milde vorm kunnen met gemak tien jaar of ouder worden. Toch wordt het afgeraden om met deze honden te fokken. Een combinatie met een partner met dezelfde milde vorm, vergroot de kans dat er nakomelingen worden geboren die de gematigde vorm of zelfs de ernstige vorm van mitraaldysplasie vertonen.
Subvalvulaire aortastenose is een vernauwing van de aorta net onder de klep. Dit veroorzaakt problemen voor het hart, omdat dit harder moet pompen om het bloed van de linker kamer in de aorta te krijgen. Als het hart harder moet werken, dan reageert de hartspier hierop door dikker te worden. Als de spier dikker wordt dan kan de kamer krimpen doordat de linker kamer minder bloed kan verwerken.
Een verdikte hartspier heeft ook meer zuurstof nodig. De bloedvaten die de spier van zuurstof moeten voorzien, kunnen door de verdikking niet voldoende bloed naar de hartspier krijgen. Er treden veranderingen op in het hart ten gevolge van de vernauwing van de aorta.
Al dit kan leiden tot hartfalen en een plotselinge dood. Soms zelfs voordat de hond symptomen heeft vertoond.
Een ogenschijnlijk gezonde hond kan plotseling dood neervallen.
Subvalvulaire aortastenose kent evenals mitraaldysplasie drie gradaties: mild, gematigd en ernstig.
Er wordt dan ook aanbevolen om dieren middels een doppler echocardiografie te laten testen op een hartafwijking alvorens ze voor de fokkerij worden ingezet.
‘Horen’ is het waarnemen van geluid. Geluid zijn trillingen van de lucht.
De gehoorgang van het oor registreert deze trillingen en stuurt ze als elektrische signalen naar de hersenen.
De hersenen ‘vertalen’ deze signalen vervolgens naar geluid of spraak.
Doofheid is het onvermogen van een hond om geluid te horen.
Aangeboren doofheid kan ontstaan door afwijkingen aan het binnenoor, de zenuwen of de hersenen.
Ook de Bull Terrier staat erom bekend dat ze last kunnen hebben van aangeboren doofheid.
B.A.E.R. Test
Congenitale (aangeboren) doofheid kan eenzijdig of aan beide kanten voorkomen.
Vooral eenzijdige doofheid is moeilijk vast te stellen zonder speciaal onderzoek. De Brain stem Auditory Evoked Response (BAER) test levert
een betrouwbare indruk op van de gehoorfunctie van de pups.
Bij de BAER test krijgen de pups onder lichte verdoving geluidsprikkels toegediend. Er worden in totaal 3 naaldjes onder de huid geplaatst, onder elk oor 1 naaldje en 1 midden op de kop.
Er wordt een oordopje in het te onderzoeken oor geplaatst. Tijdens de test krijgt het dier via het oordopje klikgeluiden te horen.
Tijdens het toedienen van deze geluidsprikkels wordt de hersenactiviteit gemeten. Hierdoor wordt het trommelvlies in beweging gebracht en kunnen de elektrische stroompjes gemeten worden.
Aan de hand hiervan kan bepaald worden of het gehoor wel of niet in orde is. De hersenactiviteit wordt zichtbaar gemaakt.
Zo kun je zien of de pups het geluid kunnen waarnemen.
Het onderzoek geeft zowel van het linker en rechter oor aan of het desbetreffende oor doof of niet doof is.
Na afloop van het onderzoek worden de resultaten van het onderzoek vastgelegd in een officieel onderzoeksrapport.
Er wordt geadviseerd niet te fokken met niet-horende dieren.
Ook niet met eenzijdig-horende dieren. Eenzijdig-horende dieren hebben nog wel een oor om te horen, maar zijn wel drager van een genetisch defect .
Hiermee fokken zal op termijn meer dove dieren geven.
De Bull Terrier behoort tot een van de rassen die gevoelig zijn voor allergiën.
Allergiën die voor kunnen komen zijn bijvoorbeeld contactallergie en vlooienallergie, maar
de meest voorkomende allergiën zijn atopie (omgevingsallergie) en voedselallergie.
Atopie
Deze aandoening is vergelijkbaar met hooikoorts bij de mens. Bij atopie is de hond allergisch voor bepaalde stoffen uit de omgeving
zoals grassen, pollen of huisstofmijt. Via de ademhaling komt het lichaam in contact met de stoffen.
Bepaalde blootstellingen aan stoffen is seizoensgebonden, zoals pollen, maar aan sommige allergene stoffen kan de hond het hele jaar door worden blootgesteld, zoals de huisstofmijt.
Symptomen
Bij mensen zie je vaak nies en snotterklachten. Bij honden komt dit ook voor, maar in de meeste gevallen hebben ze puur last van huidklachten.
De meest voorkomende klachten zijn de volgende:
- Jeuk
- Bacteriële of gistinfectie van de huid ( bultjes, puistjes )
- Roodheid van de huid, vaak ook droge huid
- Korstjes
- Kale plekken
- Verdikking en donkerverkleuring van de huid
- Roodbruine verkleuring van de vacht door het likken
- Oorontsteking
-Bindvliesontsteking van de ogen ( conjuctivitis )
Voedselallergie
Bij voedselallergie is de hond allergisch voor, zoals het woord al zegt, één of meerdere voedingsstoffen.
Deze vorm van allergie uit zich meestal in de vorm van huidklachten (vooral jeuk), soms gecombineerd met maag/darmproblemen.
De meest voorkomende allergische reacties worden veroorzaakt door kip, rund, zuivelproducten en tarwe(gluten).
Reacties op maïs, vis en rijst zijn veel zeldzamer. Een hond kan ook allergisch zijn voor bijvoorbeeld de kleurstoffen uit de voeding,
chemische conserveermiddelen en anti-oxidanten.
In de meeste gevallen is een hond allergisch voor meerdere voedingsbestanddelen.
Het feit dat de hond allergisch reageert op een voeding zegt niks over de kwaliteit van de voeding.
Omdat verschillende soorten voer vaak dezelfde basis ingrediënten gebruiken, kan een allergie ook voorkomen bij honden die steeds verschillende soorten voeding krijgen.
Het kan echter ook zo zijn dat de hond plotseling een overgevoeligheid ontwikkeld op een voeding die hij of zij al jaren eet.
Wat betreft de voeding voor onze viervoeter hebben we hedendaags een ruime keuze uit een groot assortiment producten. Zowel in het droog als in het nat voer zijn er vele producenten die een breed scala aan soorten en smaken op de markt brengen. Het uitvinden van welk voer er het beste bij je hond past lijkt vaak wel onbegonnen werk met al die producten.
Om een juiste keuze te maken kijken we ten eerste naar onze eigen hond, omdat er geen hond hetzelfde is. Ook binnen een ras zal de ene hond het beter doen op product A en de ander op product B.
De vraag die we ons moeten stellen bij de keuze van het voer is:
- Hoe oud is de hond?
- Hoe actief is de hond?
- Hoe is de conditie van de vacht?
-Hoe staat het met de gevoeligheid van de huid?
- Hoe is de gesteldheid van de organen?
Je kunt er eigenlijk altijd vanuit gaan dat vleesproducten die gebruikt worden voor de productie van hondenvoer, zowel droog als nat, afvalproducten zijn die wij als mens niet gebruiken. De mens consumeert ontzettend veel rund en kip, dus deze vleessoorten vind je dan ook het meeste terug in hondenvoer. Jammer genoeg staan deze twee vleessoorten, als eerste rund en op de tweede plaats kip, boven aan de lijst wat betreft allergieën bij de hond.
Tegenwoordig is het geven van nat voer ofwel vers vlees erg populair bij de hondenbezitter. Ook hierin hebben een ruime keuze wat betreft producenten die diverse producten op de markt brengen. We kunnen zowel puur ( een enkel diersoort per portie ), als gemixt vlees krijgen ( meerdere soorten vlees per portie ). Veel van deze producten worden door de producent aangevuld met vitamines en mineralen, zodat we dit zelf niet hoeven toe te voegen.
Uit al die producten moeten we een juiste keuze maken, een keuze waarin ook onze portemonnee een belangrijke factor is. Vaak is niet het duurste voer het beste voer, maar meestal wel het voer waar veel reclame voor gemaakt wordt. Reclame maken voor een product kost veel geld en wordt uiteindelijk altijd betaald door de afnemer, wij de hondeneigenaren dus.
Laten we op de eerst en laatste plaats ook de mening van onze eigen hond niet vergeten natuurlijk, want deze moet zijn of haar maaltijd wel graag eten.
Honden hebben van nature veel interesse in het voedsel van het baasje.
Veel honden weten dan ook precies wat ze moeten doen, om een lekker hapje los te peuteren bij hun baasje.
Ze zullen zich voorbeeldig gedragen, kijken hun baasje met grote ogen aan en trekken de liefste blik die zij maar kunnen bedenken.
De meeste baasjes zullen dan vroeg of laat ook zwichten voor zoveel liefde. Zij geven een hapje om op die manier de liefde van hun hond te beantwoorden.
Soms zijn baasjes zich er niet van bewust dat mensen eten giftig kan zijn voor honden.
Om de baasjes zich hiervan extra bewust te maken, zullen we hieronder een aantal voorbeelden noemen
van voedsel dat zeer slecht is voor de hond.
- Druiven en rozijnen:
In druiven en rozijnen zit een stof die zeer giftig is voor de hond en de nieren ernstig kunnen schaden.
Helaas is er nog niet precies bekend welke stof dit precies is en waarom de hond er ziek van wordt.
Er zijn inmiddels al meerdere onderzoeken naar gedaan of bestrijdingsmiddelen, hoge concentraties vitamine D of de aanwezigheid van zware metalen,
zoals zink en lood, de boosdoener kunnen zijn, maar ook die leverden geen goede verklaring voor de vergiftigingsverschijnselen op.
De eerste symptomen na het eten van te veel druiven of rozijnen zijn meerdere malen braken en hyperactief tot nerveus gedrag, daarbij zien we soms ook diarree.
Na ongeveer 24 uur wordt de hond juist heel sloom en suf en hij/zij kan zelfs extreem slaperig worden. De ademhaling wordt onregelmatig.
Verder kan de hond buikpijn krijgen en zal op den duur niet weer willen eten en/of drinken.
Er ontstaan uitdrogingsverschijnselen en er zal uiteindelijk bijna geen urineproduktie meer plaatsvinden.
Dit is een levensbedreigende situatie, omdat het lichaam zijn gifstoffen dan niet meer kwijt kan.
- Appel en Peer:
De pitjes van appels en peren bevatten de grondstoffen voor blauwzuur. Blauwzuur komt vrij op het moment dat er op de pitjes wordt gebeten. Blauwzuur is een extreem giftig kleurloze tot zeer lichtblauwe vloeistof en is voor honden erg giftig. Zuurstofopname in de organen wordt erdoor verlaagd. De hersens en het hart zijn hiervoor extra gevoelig. Blauwzuur kan leiden tot algemene zwakte, hoofdpijn, verwarring, duizeligheid, moeheid, paniek, kortademigheid, misselijkheid en braken. Door de kortademigheid kan een hond in coma raken. Uiteindelijk kan dit tot de dood leiden. Stukjes appel en peer zijn niet gevaarlijk, maar geef nooit een klokhuis aan de hond.
- Chocola:
Cacao is giftig voor honden. Het basisingrediënt van chocolade is cacao. Cacaobonen worden gevormd door de cacao boom. De bonen worden geroosterd en gepeld en vervolgens vermalen tot een cacao massa.In deze cacao massa zitten bepaalde stoffen: alkaloïden. Twee van deze alkaloïden zijn theobromide en cafeïne en juist die zijn giftig voor de hond.
Mensen kunnen deze stoffen zonder problemen snel verwerken. Honden helaas niet, die hebben een lange tijd nodig om deze alkaloïden uit het lichaam te verwijderen.
Zo worden deze giftige stoffen in het lichaam opgestapeld.
Alle chocolade bevat, afhankelijk van het merk en de soort chocolade, een bepaalde hoeveelheid cacao massa met daarin de alkaloïden.
Pure chocolade bevat het meest van deze stoffen, witte chocolade het minst.
De eerste symptomen treden meestal na 4 tot 12 uur op. De hond wordt onrustig, drinkt en plast veel en kan gaan braken.
Het is mogelijk dat de hond gaat rillen en zelfs epileptische aanvallen krijgt. Bij een zware vergiftiging leidt het tot hartritmestoornissen en kan de hond in coma raken.
Vooral oudere honden kunnen hieraan doodgaan. Als een drachtige hond teveel chocolade eet kunnen de ongeboren pups de gifstoffen via de placenta opnemen en aan een te hoge dosis sterven.
- Melk:
In melk zit een grote hoeveelheid lactose. Lactose is een stof die voor veel honden moeilijk afbreekbaar is. Een teveel aan lactose, of bij gevoeligheid hiervoor, kan deze stof een laxerende uitwerking hebben.
De hond zal in dat geval hevig aan de diarree raken.
- Rauwe aardappelen:
Rauwe aardappels en spruitjes van de aardappel bevatten giftige stofjes waaronder solanine.
Solanine wordt gevonden in planten die behoren tot de nachtschade familie, zoals de aardappel.
Solanine, wat dus voornamelijk in rauwe aardappel zit, veroorzaakt mogelijk een branderig en scherp gevoel in de keel,
diarree, misselijkheid, versuftheid, ademnood, bewusteloosheid en krampen.
Kleine honden zijn extra gevoelig voor solanine en kunnen al bij een kleine inname van rauwe aardappel
vergiftigingsverschijnselen krijgen. Gekookte of gebakken aardappelen kunnen honden vaak zonder problemen eten.
- Zout:
Een grote hoeveelheid zout kan een zout vergiftiging veroorzaken. Een hond eet van nature niet of nauwelijks zout.
Mensen eten bevat vaak een grote hoeveelheid zout, bijvoorbeeld pizza en chips.
Een grote hoeveelheid zout eten kan voor de hond erg gevaarlijk zijn.
Een zout vergiftiging kan leiden tot tijdelijk bewustzijn verlies en in sommige gevallen kan het leiden tot het overlijden van de hond.
- Knoflook:
Hoewel knoflook soms in kleine hoeveelheden wordt toegepast tegen vlooien is het heel belangrijk om niet zomaar knoflook te voeren.
Het hangt af van de hoeveelheid en de grootte en lichaamsgewicht van de hond, maar knoflook kan wel degelijk zeer gevaarlijk zijn.
Een te grote hoeveelheid knoflook kan leiden tot bloedarmoede, die in sommige gevallen levens bedreigend kan zijn.
- Bieslook, prei en uien:
Bieslook, prei en uien zijn zelfs in kleine hoeveelheden erg giftig voor honden. Vergiftiging door bieslook, prei of uien kan bloedarmoede veroorzaken
en kan zelfs dodelijk zijn.
- Macadamia nootjes en walnoten:
Macadamia nootjes en walnoten zijn giftig voor honden. Als de hond deze noten heeft gegeten kunnen er symptomen optreden als verlammingsverschijnselen aan de poten,
sloomheid, een dronken gevoel, braken en een hoge lichaamstemperatuur. Vaak hersteld een hond na een dag of 3 weer volledig.
